Leczenie diagnozy objawów osteochondrozy

Przepuklina krążków międzykręgowych częściej objawia się w osteochondrozie związanej z wiekiem z powodu suchości i kruchości pierścienia włóknistego. Ale to tylko jeden z czynników ryzyka. Inne obejmują:

• Duże obciążenie okolicy lędźwiowej z powodu nadwagi.
• Osłabienie aparatu mięśniowego.
• Dziedziczność.
• Siedzący tryb życia, a co za tym idzie ciągła kompresja struktur kręgowych.
• Palenie.
• Świetna aktywność fizyczna.

Według statystyk medycznych choroba ta występuje wielokrotnie częściej u mężczyzn niż u kobiet.

Jakie są najczęstsze przyczyny choroby:

• Urazy w wyniku wypadków drogowych lub upadków.
• Podnoszenie ciężkich przedmiotów z nieprawidłowym rozłożeniem ciężaru.
• Skolioza lub lordoza, prowadząca do zwiększonego obciążenia niektórych obszarów kręgosłupa.
• Dysplazja stawów biodrowych.
• Choroby przewlekłe, w tym gruźlica kręgosłupa, nowotwory, kiła.
• Zaburzenia metaboliczne (dziedziczne i nabyte).

Wszystkie te czynniki powodują zużycie i osłabienie chrząstki i kości kręgosłupa. I to jest główny powód przepukliny międzykręgowej.

Etapy rozwoju choroby

Bez odpowiedniego leczenia choroba postępuje, a stan uszkodzonych krążków międzykręgowych pogarsza się. Istnieją cztery etapy rozwoju choroby:

1. Wypadanie. Krążek międzykręgowy przesunął się trochę, nie więcej niż o dwa milimetry. Jądro miażdżyste nie wystaje poza trzon kręgu.
2. Występ lędźwiowy. Krawędź krążka wystaje poza trzon kręgu na odległość do 1, 5 mm, ale nie obserwuje się przemieszczenia jądra.
3. Wyrzucenie. Jądro wystaje poza trzon kręgu.
4. Sekwestr. Jądro praktycznie wypada i zwisa nad kręgiem w postaci kropli. Na tym etapie istnieje ryzyko pęknięcia pierścienia włóknistego i wycieku wydzieliny płynowej.

W pierwszym stadium choroby człowiek prawie się niczym nie martwi, czasami pojawiają się bóle pleców, ale szybko mijają. Wraz z rozwojem choroby pogarsza się również stan zdrowia, objawy stają się bardziej bolesne i niepokojące. Jeśli diagnoza nie zostanie postawiona na czas, a leczenie nie zostanie rozpoczęte, możliwe są konsekwencje: paraliż nóg i poważne zaburzenia układu nerwowego.

Jak manifestuje się przepuklina lędźwiowo-krzyżowa?

Przepuklina międzykręgowa może objawiać się następującymi objawami:

• Ból w okolicy lędźwiowej.
• Ból podczas chodzenia promieniujący do okolicy ud.
• Drętwienie stóp, palców, obszarów na powierzchni podudzia i uda.
• Uczucie ciężkości w nogach.
• Sztywność ruchu.

Aby nie spóźnić się z szukaniem pomocy medycznej, warto dokładniej przeanalizować objawy choroby. Można je podzielić na trzy grupy.

Zespół bólowy

Kluczowym objawem jest ból z przepukliną kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego. Już w pierwszym etapie pojawia się ból w okolicy uszkodzonego krążka, zwłaszcza po kontuzji. Mogą się zwiększać lub zmniejszać, a następnie ponownie powstać. Częściej obszar sakralny nawet nie boli, ale boli, zwłaszcza przy wysiłku fizycznym lub długotrwałej pracy siedzącej. Jeśli osoba kładzie się zdrowo i zgina nogę, bóle całkowicie ustępują. Ten stan może trwać kilka miesięcy.

Dzięki szybkiemu leczeniu o pomoc medyczną pozbycie się problemu jest łatwe. Wystarczy pożegnać się ze złymi nawykami i wykonać zalecone przez lekarza ćwiczenia fizjoterapeutyczne.

Każdego dnia dotknięty obszar będzie się powiększał, a stan tkanek krążka będzie się pogarszał. Przejście do drugiego stopnia choroby sygnalizowane jest zwiększonym bólem. Jest teraz wyczuwalny nie tylko w okolicy krzyżowej, ale obejmuje całą dolną część pleców, promieniuje do okolicy szyjnej, do każdego mięśnia kręgosłupa, pośladków, ud, nóg, stóp i palców u nóg. Dyskomfort objawia się aktywnością fizyczną, nawet nieznaczną – kaszlem czy kichaniem.

Zespół kręgowy

Zwiększonemu bólowi w drugim etapie towarzyszą ciągłe skurcze mięśni pleców. Prowadzi to do jeszcze większego dyskomfortu dla pacjenta. Nie może się swobodnie poruszać, wyprostować pleców, przeciągnąć. Chód takiej osoby staje się niepewny, zawsze pochyla się w stronę przeciwną do pacjenta, garbi się.

Z powodu zaburzonej koordynacji ruchów pogarsza się jakość życia człowieka. Nie potrafi dobrze wykonywać zadań stawianych w pracy, a aktywny wypoczynek z powodu ciągłego bólu staje się nierealny.

Zespół korzeniowy

Jeśli przepuklina zostanie pozostawiona bez opieki przez lekarzy, postępująca choroba prowadzi do ucisku korzeni kręgosłupa, w wyniku czego obumierają, a dostęp krwi do tkanek uszkodzonego dysku jest prawie niemożliwy. Pojawiają się objawy charakterystyczne dla poważnych stadiów choroby:

• Osłabienie mięśni nóg. Pacjent nie może kucać, rozciągać się, skakać. Nawet wchodzenie po schodach jest dla niego trudne.
• Drętwienie dotkniętego obszaru i okolic. Skóra staje się niewrażliwa i blada, pojawia się uczucie gęsiej skórki i mrowienia. Pacjenci skarżą się na nadmierną potliwość w dotkniętym obszarze i nogach lub odwrotnie, nadmierną suchość skóry.
• Lumbago. Pacjent cierpi na lumbago w odcinku lędźwiowym z ostrym, ostrym bólem, który nasila się wraz z każdym ruchem. Nieleczona prowadzi do zniszczenia stawów biodrowych i kolanowych.
• Widoczne przerzedzenie bolącej nogi, co prowadzi do asymetrii postawy.
• Zakłócenie narządów miednicy. Nasilają się dolegliwości urologiczne i ginekologiczne, zanika libido, możliwe są biegunki, nietrzymanie moczu.

W ciężkich przypadkach przepukliny kręgosłupa istnieje ryzyko paraliżu, niepełnosprawności, a nawet śmierci.

Diagnoza patologii

Jeśli dana osoba ma silny ból krzyża, musi umówić się na wizytę u neurologa. Przeprowadzi badanie z badaniami lekarskimi:

• Identyfikacja odruchów ze ścięgien kończyn dolnych.
• Testy podnoszenia nóg.
• Oznaczanie wrażliwości na ciepło lub zimno, ból i wibracje na całej powierzchni nóg, ud, pośladków, brzucha i pleców.

Lekarz następnie skieruje pacjenta na rezonans magnetyczny lub tomografię komputerową kręgosłupa lędźwiowego. Za pomocą technik tomograficznych uzyskany zostanie trójwymiarowy obraz dotkniętego obszaru. Może służyć do określenia lokalizacji i wielkości przepukliny, stadium choroby.

Jeśli istnieje ryzyko uszkodzenia rdzenia kręgowego, dodatkowo zaleca się elektromiografię, neurografię i mielografię kontrastową. Za pomocą tych badań lekarz określi, czy konieczna jest pilna interwencja chirurgiczna.

Leczenie przepukliny dysku

Przepuklinę kręgową leczy się zarówno zachowawczo, jak i chirurgicznie. Wybór techniki zależy od stadium rozwoju choroby, obecności chorób współistniejących i przeciwwskazań.

Terapia zachowawcza

Kurs terapeutyczny ma na celu przede wszystkim złagodzenie bólu i złagodzenie stanu pacjenta.

Jakie leki może przepisać lekarz:

1. Leki łagodzące ból i stany zapalne. W przypadku zaostrzenia - w postaci zastrzyków. Po złagodzeniu ostrego bólu (zwykle wystarczą trzy do czterech dni) przepisuje się leki doustne o podobnym działaniu.
2. Blokada Novocaine z dodatkiem kortykosteroidów. Podobna metoda jest w stanie zatrzymać ból na dwa tygodnie na raz. Zwykle wykonuje się przebieg blokad za pomocą wstrzyknięć w różne części uszkodzonego dysku.
3. Leki zwiotczające mięśnie o działaniu ośrodkowym. Zmniejszają aktywność mięśni poprzez łagodzenie skurczów bólowych.
4. Kompleksy witaminowo-mineralne z naciskiem na pierwiastki z grupy B. Lekko rozluźniają mięśnie, wspomagają regenerację tkanek i przewodzenie impulsów nerwowych.

Po ustąpieniu zespołu bólowego zmniejsza się spożycie leków. Leczenie choroby wynika z fizjoterapii i fizjoterapii.

Metody leczenia fizjoterapeutycznego dobierane są również w zależności od stanu pacjenta. To mógłby być:

• Leczenie ciepłem lub porażeniem prądem.
• Elektroforeza z lekami przeciwzapalnymi.
• Akupunktura i akupresura.
• Hirudoterapia.
• Hydromasaż.

Masaż normalny jest dopuszczalny tylko wtedy, gdy nie ma zespołu bólowego. Skuteczniejszym zabiegiem fizjoterapeutycznym jest terapia manualna z relaksacją poizometryczną.

Lekarze zdecydowanie zalecają palącym pacjentom rzucenie papierosów.

Istotne są również dostosowania żywieniowe, zwłaszcza u pacjentów z nadwagą. Tłuste, pikantne potrawy, słodycze i alkohole będą musiały zostać wyłączone z menu. Oszczędna dieta z dużą ilością warzyw i fermentowanych produktów mlecznych pomoże organizmowi lepiej znieść kurację, a także pozbyć się ciążących na plecach kilogramów.

Interwencja chirurgiczna

Leczenie zachowawcze trwa zwykle około dwóch miesięcy. Jeśli nie daje pożądanego rezultatu, podejmuje się decyzję o zmianie taktyki terapeutycznej lub wykonaniu zabiegu operacyjnego. Ten ostatni jest przepisywany na silny ból, utratę wrażliwości nóg, dysfunkcje narządów miednicy. W zależności od złożoności sytuacji operację wykonuje się w następujący sposób:

• Metoda endoskopowa. W obszarze dotkniętym chorobą wykonuje się trzy mikronacięcia. Kamera jest wprowadzana do jednego do transmisji na monitor. Przez pozostałe dwa występ przepukliny jest usuwany za pomocą miniaturowego oprzyrządowania.
• Metodą przezskórnej discektomii. Uszkodzone jądro usuwa się poprzez nakłucie w krążku kręgowym i zastępuje sztuczną substancją.
• Poprzez rekonstrukcję laserową. Wykonywany jest w formie nakłuć za pomocą specjalnej igły bez preparowania tkanki. Promieniowanie laserowe nagrzewa struktury dysku i stymuluje regenerację komórek, a także łagodzi ból.

W trudnych przypadkach możliwa jest endoprotetyka krążków kręgowych - zastąpienie uszkodzonego narządu implantem.

Po złożonych interwencjach chirurgicznych wymagana będzie rehabilitacja. Osoba operowana będzie musiała nosić gorset i nie będzie mogła przyjmować pozycji siedzącej przez około trzy miesiące. Dalszy okres rehabilitacji wiąże się z praktyką gimnastyki leczniczej i fizjoterapii.

Techniki zapobiegawcze

Jak każdą inną dolegliwość, przepukliny krążków międzykręgowych łatwiej jest zapobiegać niż leczyć. Co musisz zrobić, aby zachować zdrowe dyski kręgosłupa:

1. Dokładnie oblicz obciążenia, jeśli Twoja praca jest z nimi związana lub jeśli jesteś zawodowym sportowcem.
2. Prawidłowa masa ciała (jej indeks nie powinien przekraczać 30).
3. Wybierz dobry materac do spania w odpowiedniej pozycji (najlepiej na plecach).
4. Zaangażuj się w delikatne wychowanie fizyczne, pływanie, fitness.
5. Włącz ćwiczenia do porannych ćwiczeń, aby wzmocnić gorset mięśniowy kręgosłupa.
6. Rzuć papierosy.
7. Jedz zdrowo.

Jeśli przestrzeganie tych zasad stanie się nawykiem, istnieje ryzyko wystąpienia przepukliny kręgosłupa tylko w wyniku wypadku.

Przepuklina krążka jest niebezpieczna z poważnymi konsekwencjami, a leczenie zaawansowanych przypadków trwa bardzo długo. Aby uniknąć operacji i powikłań, jeśli masz bolesne odczucia w plecach, powinieneś udać się do neurologa.

Osteochondroza

Sam termin osteochondroza pochodzi od dwóch słów: osteo - kość i chondrue - chrząstka. Mówiąc najprościej, jest to kostnienie chrząstki. Chociaż ta interpretacja jest zasadniczo błędna. Niektórzy w swoich urojeniach idą jeszcze dalej i są przekonani, że osteochondroza to odkładanie się soli w stawach. Co więcej, to sól kuchenna jest podobno spożywana w dużych ilościach.

Patogeneza

W rzeczywistości wszystko dzieje się trochę inaczej. I mocniej. A sól kuchenna, jeśli odgrywa jakąkolwiek rolę w wystąpieniu osteochondrozy, jest bardzo pośrednia. Osteochondroza opiera się na dystrofii i zwyrodnieniu chrząstki stawowej. Nie jest to niezależna choroba, ale proces patologiczny, który można zauważyć prawie wszędzie tam, gdzie występuje tkanka chrzęstna łączna.

Mimo to osteochondroza w przytłaczającym przypadku wpływa na kręgosłup. Dlaczego? Faktem jest, że między kręgami znajduje się rodzaj przekładek - krążków międzykręgowych (międzykręgowych). Fizjologiczna rola tych krążków polega na amortyzowaniu i ochronie trzonów kręgów przed przedwczesnym zużyciem na skutek naprężeń mechanicznych. Dysk składa się z wewnętrznego płynnego jądra miażdżystego otoczonego pierścieniem włóknistym oraz górną i dolną płytką końcową.

Dysk podlega ogromnym obciążeniom mechanicznym, co prowadzi do trwałego uszkodzenia jego struktur na poziomie komórkowym. U ludzi te procesy są zbyt wyraźne - to nasza zapłata za chodzenie w pozycji wyprostowanej. Aby dysk nie został całkowicie „skasowany", musi być stale regenerowany, czyli przywracany. O prawidłowej budowie krążka międzykręgowego decyduje równowaga procesów uszkodzenia-regeneracji. Innym ciekawym szczegółem jest to, że dostarczanie krwi i składników odżywczych do krążków międzykręgowych odbywa się nie przez naczynia krwionośne zarośnięte w dzieciństwie, ale rozproszone z tkanki kostnej trzonów kręgów. Znowu zapłata za możliwość chodzenia na dwóch kończynach, a nie na czterech.

Z tego powodu krążki międzykręgowe łatwo ulegają uszkodzeniom anatomiczno-fizjologicznym. Każdy negatywny proces w organizmie prowadzi do braku równowagi w regeneracji-uszkodzeniu oraz do rozwoju dystrofii i zwyrodnienia dysków. Wadliwa strukturalnie tarcza nie jest już w stanie wytrzymać odpowiedniego obciążenia mechanicznego. Pod nadmiernym naciskiem położonych na siebie kręgów krążki przemieszczają się w różnych kierunkach, zwykle na boki i do tyłu. Ten proces nazywa się przepukliną dysku.

Tkanka kostna kręgów, która utraciła wyściółkę chrzęstną, również ulega zużyciu mechanicznemu. Z powodu ciągłego urazu na przedniej powierzchni krawędzi trzonów kręgowych powstają patologiczne narośla kostne - osteofity. Rozwija się spondyloza. Na skutek zwyrodnienia i przemieszczenia krążka międzykręgowego zmniejszają się przestrzenie międzykręgowe, kanał kręgowy zwęża się, a korzenie nerwów rdzeniowych zostają naruszone w tzw. otwory otworowe.

Powoduje

Przyczyny lub czynniki etiologiczne osteochondrozy są różnorodne. Mogą być zarówno lokalne, tj. spowodowane patologią samego kręgosłupa i ogólnymi zaburzeniami na poziomie organizmu. Każdą patologię prowadzącą do naruszenia struktury kręgosłupa lub zaburzeń metabolicznych można uznać za przyczynę osteochondrozy. W związku z tym istnieją:

• Zmiany w konfiguracji kręgosłupa (skolioza, patologiczna lordoza lub kifoza)
• Inne wady narządu ruchu - płaskostopie, wąska obręcz barkowa, anomalie miednicy
• Uraz kręgosłupa
• Słaba odporność
• Zaburzenia metaboliczne – osteoporoza, otyłość, cukrzyca, choroby tarczycy
• Choroby układu sercowo-naczyniowego - miażdżyca, nadciśnienie
• Zaburzenia trawienia prowadzące do niedostatecznego wchłaniania składników odżywczych z przewodu pokarmowego
• Dziedziczność.

Należy zauważyć, że powyższe stany patologiczne niekoniecznie prowadzą do osteochondrozy. Wymaga to stałej ekspozycji na pewne czynniki predysponujące - hipotermię, niedożywienie, siedzący tryb życia lub przeciwnie, nadmierny wysiłek fizyczny.

Objawy

Sama osteochondroza jest procesem bezobjawowym. A jednocześnie oznaki zwyrodnienia krążka międzykręgowego są różnorodne. Jak to? Faktem jest, że kliniczne objawy osteochondrozy opierają się na jej powikłaniach - przepuklinach dyskowych, spondylozie, rwie kulszowej, zwężeniu kanału kręgowego.

Ponadto klinika jest bardzo zróżnicowana w zależności od dominującej lokalizacji procesu w odcinku szyjnym, piersiowym lub lędźwiowo-krzyżowym. Najczęściej dotyczy to ostatniej części, ponieważ to dolna część pleców przyjmuje maksymalną aktywność fizyczną. Oznaki osteochondrozy okolicy lędźwiowo-krzyżowej:

• Ból (lumbodynia, lumbago, rwa kulszowa)
• Ograniczenie ruchu w dolnej części pleców i kończynach dolnych (chromanie przestankowe)
• Tutaj zaburzenia wrażliwości typu parestezje - drętwienie, pieczenie, pełzanie
• Patologiczne napięcie mięśni lędźwiowych
• W przypadku braku leczenia zaburzenia funkcji narządów miednicy.

Osteochondroza szyjna jest obserwowana nieco rzadziej niż lędźwiowo-krzyżowa. Jednak ta patologia jest również dość powszechna. Oprócz typowych objawów bólu (ból szyjny), zmniejszonej wrażliwości i ruchów kończyn górnych, osteochondroza szyjna spowodowana upośledzeniem dopływu krwi do mózgu ma swoje własne cechy. Te cechy przejawiają się:

• Bezsenność
• Ból głowy, zawroty głowy
• Okresowe nudności
• Ogólne osłabienie, szybka męczliwość
• Wahania ciśnienia krwi
• Czasami ból zęba
• Reakcje behawioralne w postaci płaczu, drażliwości.

Region klatki piersiowej z osteochondrozą jest dotknięty stosunkowo rzadko. Pacjenci w tym przypadku to osoby zmuszone do siedzenia w stałej niewygodnej pozycji przez zawód - studenci, uczniowie, programiści, pracownicy biurowi. Objawy osteochondrozy w tym przypadku będą następujące:

• Ból i parestezje w klatce piersiowej
• duszność
• Uczucie bicia serca
• Ograniczenie ruchu w odcinku piersiowym kręgosłupa.

Diagnostyka

Z tego wszystkiego jasno wynika, że osteochondroza jest chorobą kameleona. Ze względu na podobieństwo znaków łatwo pomylić go z udarem mózgowo-naczyniowym, nadciśnieniem, zawałem mięśnia sercowego, dusznicą bolesną, zaburzeniami nerwicowymi. Dlatego, aby postawić prawidłową diagnozę, wymagana jest kompleksowa, kompleksowa diagnoza w celu prawidłowego określenia objawów i leczenia osteochondrozy.

Diagnoza ta, oprócz tradycyjnego zadawania pytań i wyjaśniania skarg pacjentów, powinna obejmować badanie lekarskie i specjalne metody badawcze. Metody te obejmują prześwietlenie kręgosłupa, ultradźwięki narządów wewnętrznych. Ostatnio do diagnozowania osteochondrozy z powodzeniem wykorzystuje się obrazowanie metodą rezonansu komputerowego i rezonansu magnetycznego.

Leczenie

Taktyka terapeutyczna osteochondrozy polega na zastosowaniu:

• Leki
• Masaż
• Zabiegi fizjoterapeutyczne
• Fizjoterapia (terapia ruchowa)
• Terapia manualna
• Akupunktura.

Leki na osteochondrozę mają na celu głównie łagodzenie bólu i eliminację procesów zapalnych w korzeniach nerwowych. W tym celu stosuje się leki NLPZ. W różnych kombinacjach leki te są szeroko stosowane w postaci maści, zastrzyków, tabletek do leczenia osteochondrozy. Nie należy zapominać, że leki te mają negatywny wpływ na wątrobę, żołądek i jelita. W ten sposób mogą nasilać zaburzenia metaboliczne w osteochondrozie. Dobrze łagodzą ból blokady dzięki miejscowym znieczuleniom. To prawda, że efekt tych środków jest krótkotrwały i w żaden sposób nie wpływa na przebieg osteochondrozy jako całości.

Możliwa jest poprawa procesów metabolicznych na poziomie lokalnym i cielesnym za pomocą leków, takich jak chondroprotektory, immunostymulanty i witaminy z minerałami. Chondroprotektory stosuje się w tabletkach, maściach i ampułkach. Wśród środków wzmacniających stosuje się witaminy C, grupa B, w połączeniu z minerałami. Pod tym względem najkorzystniejsze są preparaty wapniowe. Rzeczywiście, wbrew niektórym błędnym twierdzeniom, podstawą osteochondrozy nie jest nadmiar, a po prostu niedobór wapnia.

Po pomyślnym złagodzeniu zaostrzenia pokazano fizjoterapię, masaż i terapię ruchową. Jako zabiegi fizyczne stosuje się elektroforezę z wapniem, fonoforezę z hydrokortyzonem, amplipuls, terapię parafinową. Wszystkie te środki mają na celu wyeliminowanie bólu i stanów zapalnych w korzeniach nerwowych, więzadłach i mięśniach. Masaż osteochondrozy odbywa się zgodnie z ogólnie przyjętą metodą. Strefa masażu dobierana jest w zależności od lokalizacji osteochondrozy. Rozszerzenie zakresu ruchu osiąga się za pomocą terapii ruchowej. Na początku, w fazie zaostrzenia, praktycznie nie ma obciążeń dynamicznych. Pacjent jest stale w optymalnej postawie. W tym czasie pożądane jest noszenie urządzeń unieruchamiających - gorsetu lędźwiowego, kołnierza Shants. Po usunięciu zaostrzenia zwiększa się objętość i czas trwania ruchów podczas terapii ruchowej.

Ostatnio w leczeniu osteochondrozy zastosowano nietradycyjne metody leczenia - akupunkturę, terapię manualną, osteopatię. Akupunktura to działanie na specjalne biologicznie aktywne punkty zlokalizowane wzdłuż kręgosłupa, na małżowinach usznych, dłoniach i stopach. W terapii manualnej przywracana jest normalna pozycja kręgów i krążków międzykręgowych poprzez ręczne działanie rąk specjalisty. A w trakcie osteopatii integralność strukturalną układu mięśniowo-szkieletowego zapewnia się za pomocą określonych technik. W przypadku braku efektu środków zachowawczych w leczeniu osteochondrozy, wskazany jest uporczywy ból, powikłania, operacja. Patologicznie przemieszczony dysk jest usuwany. Obecnie w tym celu wykonuje się mikrodiscektomię – endoskopowe usunięcie przemieszczonego krążka.